Zonder overleg met de buurt, zonder inspraak van bewoners en zonder medeweten van de gemeenteraad heeft het college besloten om een pand aan de Nieuwendijk in Geldrop in te zetten voor de opvang van Oekraïense ontheemden. Maximaal acht mensen, een jaar lang, in een voormalige winkel met bovenwoning.
In de brief die omwonenden ontvingen, staat dat de opvang voor één jaar is bedoeld. Maar hoe zeker is dat eigenlijk? In de praktijk zien we vaker dat tijdelijke oplossingen stilzwijgend verlengd worden. De vraag die inwoners terecht stellen: “Wat gebeurt er na dat jaar?” Het is een relevante vraag, zeker als er op voorhand geen enkele duidelijkheid wordt gegeven over voorwaarden, besluitvorming of betrokkenheid.
Wat vooral wringt, is dat deze locatie is vastgesteld zonder enige vorm van participatie. Pas nadat het huurcontract al getekend was, werden de omwonenden per brief geïnformeerd. Geen gesprek, geen overleg, geen enkele mogelijkheid om vooraf vragen te stellen of zorgen te uiten.
En dat terwijl er een raadsbreed vastgesteld kader ligt waarin klip-en-klaar staat: “De omgeving wordt middels participatie betrokken bij de keuze voor een plek, omvang en bezetting van een opvanglocatie.” Niet als het college dat nodig acht. Niet achteraf. Vooraf.
Wat we hadden verwacht? Informatie vooraf, een gesprek met de buurt, de kans om zorgen te delen of suggesties te doen. Dat is geen vertraging, dat is fatsoenlijk bestuur. Maar in plaats daarvan trekt het college zijn eigen lijn – een lange neus naar de raad én naar de inwoners.
Dit is bovendien geen eenmalige misser. Bij de opvang aan de Geldropseweg gebeurde exact hetzelfde. Toen beloofde het college beterschap. De raad nam zelfs een motie aan om “wél op tijd te communiceren met bewoners.” En toch zitten we nu, een paar maanden later, wéér in precies dezelfde situatie. Alsof de motie nooit is aangenomen, en de kritiek van toen nooit is aangekomen.
Participatie blijft in deze gemeente een loze belofte. En dat is kwalijk. Want elke keer dat inwoners worden overgeslagen, neemt het vertrouwen in de politiek af. En dat vertrouwen is al broos genoeg. Mensen willen geen beslissingen opgedrongen krijgen over hun leefomgeving. Ze willen worden gehoord, serieus genomen, en tijdig geïnformeerd.
Draagvlak ontstaat niet vanzelf. Dat moet je verdienen – door inwoners te betrekken, open te communiceren en keuzes te onderbouwen. Niet door ze voor voldongen feiten te stellen.
Namens SAMEN hebben wij inmiddels schriftelijke vragen gesteld aan het college. Want dit mag niet nog eens gebeuren. Niet op de Nieuwendijk, niet ergens anders in de gemeente.
Wil je draagvlak? Begin dan met luisteren.
